Jedna z ras[potrzebne źródło] psów zaprzęgowych, niezarejestrowana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Wbrew nazwie, nie jest to krzyżówka alaskan malamute z siberian husky[potrzebne źródło]. Psy te przybyły na teren Ameryki Północnej wraz z emigrantami z północnej Rosji. Pomimo że nie jest to rasa uznana przez organizacje kynologiczne, prywatne rodowody tych psów sięgają kilku pokoleń wstecz[potrzebne źródło].
Według Krämer alaskan husky to nie rasa, lecz określenie psów będących mieszańcami husky, szybkich psów myśliwskich, chartów oraz psów stróżujących.
Alaskan husky mają, podobnie jak siberian, niebieskie lub mieszanego koloru (czyli jedno brązowe, drugie niebieskie) oczy. Często zdarza się, że te psy maja oczy koloru brązowego. Odcień tej niebieskości jest jednak jaśniejszy u alaskan husky, oprócz tego mieszańce te mają największe oczy spośród psów zaprzęgowych, okrągłe. Psy te mają długie, jak na szpica, uszy, u nasady szerokie, zwężające się na końcu, spiczaste na czubku. Mają mniej rozległy "rysunek" na pysku niż siberian, utworzony z białych włosów. W porównaniu z resztą psów zaprzęgowych Północy, alaskan husky mają duży, błyszczący, czarny nos.
Alaskan husky jest rasą rzadką w Polsce, hodowaną przez niewielu ludzi. Charakterystycznymi cechami usposobienia dla alaskanów są:
- ufność wobec wszystkich ludzi, włącznie z nieznajomymi
- silny instynkt stadny, lepiej czuje się w grupie psów niż z ludźmi
- silny instynkt ucieczek, dlatego musi mieć zapewnione dużo zajęć i ruchu, np. biegać w sportowym zaprzęgu
- wyje zamiast szczekać
- silne skłonności do dominacji, więc jej posiadaczem nie może być osoba niedoświadczona
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz